آرزوهای بزرگ

همیشه آرزوهای بزرگ چارلز دیکنز گذشته از تمام هاویشام ها! برام زیبا بود و استلا برام زیبا تر.

بچه که بودم میرفتم سراغ این کتاب خاله ام و اون عکس پیپ رو که روی جلد کتاب بود چند بار بوس می کردم!!

بعداً هم که خالم بزرگتر شد و کتاب رو داد به من اون کتاب رو کردم دفتر خاطراتم و گه گداری که گذارم به انباری می افتاد می خوندمش و باز هم می نوشتم...یه جمعه ی آخر سال هم بود که شبکه چهار فیلمشو داد و من اون موقع راهنمایی بودم.

هر بار که یه جوری به آرزوهای بزرگ دست پیدا میکنم میرم تو کوچه باغ روز هام!

و نمی دونم این واسه عشقم به عکس پیپه یا زمان ملکه ویکتوریا و دیکنز یا استلا ...یا گوشه ی انباری و پنج شنبه ی آخر سال!

و اگر روزی زندانی فراری از تو یه سوهان بخواد و تکه ای غذا ! آیا باز هم ...یاد روزها خواهم افتاد!

آرزوی بزرگیست استلای زیبای من! از صندلی خانم هاویشام برخیز تا هنوز پیراهنت آتش نگرفته!

زمان ملکه ویکتوریا سالهاست رفته ! و دیکنزی هم نیست...

آن کتاب را گم کرده ای ! زمان نوشتن در گوشه ی انباری هم تمام شده....

استلا با من بیا !

آرزو های بزرگت با من!!